Historia której nigdy niezapomniemy

Byla ostatnia dywizja broniaca drogi do stolicy. W dniach 6-7 wrzesnia 13 DP (Dywizja Pichoty) prowadzila zaciete walki z niemieckim XVI Korpusem Pancernym pod dowodztwem gen. Ernesta Hoppnera. 6 wrzesnia rano niemieckie lotnictwo rozpoczelo bombardowanie pozycji dywizji. Stan tej czesci 13 DP wynosil ok. 2300 zolnierzy. Wieczorem 17 wrzesnia dywizja wyruszala przez Otwock i rankiem nastepnego dnia przeszla do obrony okreznej w lesie Emow nad Swidrem. Nastepnie plk. dypl. W. Kalinski podjal decyzje o kontynuowaniu marszu ku Warszawie. 18 wrzesnia odzialy opuscily rejon obrony nad Swidrem, aby szosa nadwislanska przebc sie przez niemiecki pierscien otaczajacy Prage. Podczas formowania kolumn marszowych dywizja zostaje zaatakowana przez odzia3 niemiecki, który jednak po uporczywej walce odrzucila na pozycje wyjsciowe. W godzinach wieczornych wojska wreszcie rozpocze3y marsz w kierunku stolicy. Ze wzgledu na bardzo niekorzystne warunki atmosferyczne (ciemna noc, padajacy deszcz), trudnej do pokonania zabudowy osiedli letniskowych oraz skrajnego wyczerpania zo3nierzy. 19 wrzesnia rankiem oddzialy niemieckiej 11 DP wsparte artyleria duzego kalibru oraz czolgami uderzyly na polskie pozycje w Falenicy, ale atak zostaje odparty. Kolejny szturm Niemcy rozpoczeli po poludniu, a walki toczyly sie do zmierzchu. Po zapadniecia zmroku plk dypl. W. Kalinski nakaza3 swoim jednostkom oderwanie sie od nieprzyjaciela i marsz przez Zagozdz i Skrzypki ku Warszawie. Przed polnoca pododdzialy 13 DP idace na Miedzieszyn i Skrzypki zostaly zaatakowane przez przewazajace sily niemieckie.Ten atak tak?e by3 odparty przez 13DP.Do Warszawy dotarlo 2000 zolniezy.